Van Juf Evy naar zuster Evy

Dushi's 

Mijn stage's zijn geregeld. Ik ben er uiteindelijk niet op achteruit gegaan maar ik vind het nog steeds een kromme regeling. Naar mijn (oude) stage ga ik op dinsdag en op donderdag. Op dinsdag geef ik zwemles aan de kinderen en op donderdag organiseer ik een sportmiddag. Op deze stage kan ik heel veel leren. Ik heb het er goed naar mijn zin en ik voel me ook nuttig. Ik ben moe als ik thuis ben en niet van het niks doen. Op mijn (nieuwe) stage vind ik het minder. Op woensdag en vrijdag ga ik van 8 tot 12 naar het verpleeghuis. Ik kan er weinig tot niks doen. Het moet daar allemaal uit mezelf komen. Maar alle medewerkers zijn ook liever lui dan moe. Jammer dat mijn nieuwe stage dan wel een goede stage blijkt te zijn en mijn oude stage niet. Op papier misschien, maar daar is het dan ook mee gezegd.

Mijn nieuwe stage is een stukje rijden. Een beetje van Deurne naar Helmond. Op dit eiland zeggen ze dan: zo ver!? Ja, zo ver. Want je moet de brug over. Aangezien ik dat niet kan lopen en een fiets hier ook geen aanrader is heb ik vandaag mijn autootje ontvangen. Het is een Huandai i10. Gelukkig zat die al vol met deukjes en krasjes, zo kun je altijd iemand anders de schuld geven. Als je flink gas moet geven dan zegt de auto vrooemmmmm vroem. Maar goed, ik ben wel super cool met dat geluid. Ik ben vandaag al wat wezen touren ook al was dat erg wennen. Je linkervoet gebruiken in een automaat blijft lachen! Misschien dat die daarom mij ook ooit tegenspreekt. 

Ik heb het hier heel erg naar mijn zin. Ik kan er wel aan wennen zo'n fijn leventje. Ik heb al sommige huisgenootjes naar het vliegveld moeten brengen maar ik ben blij dat ik nog lang niet mee hoef naar Nederland. Ik leer hier elke dag. Ik kom hier elke dag mezelf tegen. Maar waarom zou je je druk maken? Morgen schijnt de zon toch weer gewoon. Ik vind het heerlijk om zo te leven. Je hebt hier leuke feestjes en het is eigenlijk altijd overal wel gezellig. Te diep in het glaasje kijken kan hier niet. Want drinken doen we uit bekers of uit flesjes. Helaas wel glazen flesjes. Een paracetamol is dan ook de enige drugs die ik hier gebruik. Soms kijk ik echt mijn ogen uit. Het is niet dat ik nog nooit op de verharde weg ben geweest maar in mijn eerste 20 jaar heb ik blijkbaar toch heel wat wegen gemist. 

Vandaag ben ik nog wezen zwemmen. Net voor het eten. Terwijl je in de zee zwemt zie je de zon ondergaan. En soms moet ik mezelf echt even wakker schudden want het is pas zonde van je tijd, als je er niet van hebt kunnen genieten! 

Heel veel liefs, 

Evy