Arm en rijk of rijk en arm

17 januari 2017 - Kaapstad, Zuid-Afrika

Nadat de vlucht goed verlopen was. Terwijl het een hele lange reis was. Kwamen me eindelijk aan op onze bestemming. Dat het een cultuurshock zou worden, daar had ik me al op voorbereid. Maar toch vond ik het wel even schrikken. Ik woon in bij een oma'tje. Haar naam is gelukkig Maria, maar dat is dan ook het enige wat ik kan uitspreken. Ze spreekt heel goed Engels en ze kan ook een beetje Afrikaans. Roddelen in het Nederlands is dus geen optie. Ook al geloof ik niet dat je niet aan mijn gezicht kunt zien dat ik wel eens lekkerder heb gegeten.
Ik leer rijst eten met het leven. En al die andere dingen dat ik geen idee heb wat het is. Self made, zegt ze dan. Delicious mom. 
Het huisje is echt piepklein. Maar je wilt niet weten hoeveel mensen er wonen. Wie er nou echt wonen, ik heb geen idee. Heel de buurt loopt hier bij alles en iedereen de deur plat. 
Toen ik wilde gaan douchen werden we ook nog creatief. Met een bak met water probeer ik mijn haren te wassen. Toen ik bezig was bedacht ik me dat het ook wel iets heeft. 
De dag erna zijn we meteen naar een township gegaan. Waar ze niet eens stromend water hebben.. Geen verwarming voor in de winter. Maar wel weer andere voorzieningen waar ik van stond te kijken. Het is fijn dat we hier iets extras kunnen brengen. Ze zijn allemaal super lief en beleefd. Ik hoop niet dat dat komt omdat ze weten dat we geld hebben. 
Ze zijn ook zeker wel heel gelukkig. Misschien hoe minder je hebt, hoe minder zorgen. Zij hebben elkaar en familie is dan ook heel belangrijk. Ik heb hier een Afrikaanse naam gekregen Nthabiseng zeg: untjabie het betekent always happy. De oma, de mommie beschouwt ons echt als haar dochters. Zo noemt ze ons tenslotte ook. Een knuffel is ze dan ook niet vies van. Misschien als ze mij heeft geknuffeld.. 
Mijn Engels gaat elke keer een stukje beter. Maar het blijft dutchlisch. 
Ik heb veel bijzondere dingen gezien. Mijn eten gooi ik ook niet meer weg als ik het niet meer hoef. Terwijl in Nederland niemand daar zijn hand voor om zou draaien. Kun je er hier iemand heel blij mee maken.. 
Aan de ene kant geeft dat een naar gevoel. Maar aan de andere kant ook weer niet. Ik denk dat het voor mij moeilijker is omdat ik weet dat ik niets te klagen heb. Zij zullen niet eens klagen. Het stelen en alle andere problemen snap ik nu des te meer. Ik vind het fijn om dingen te accepteren zoals hoe ze zijn. En om het allemaal eens met mijn eigen ogen te zien. In mijn eentje kan ik de wereld nooit verbeteren. Iedereen is gelukkig op zijn eigen manier. En mocht je denken dat je van geld heel gelukkig zou worden.. Dan zal ik eens een borrel met je gaan drinken. 
 

Foto’s

3 Reacties

  1. Ria van Ooijen Janssen:
    17 januari 2017
    Lieve Evy

    Een flink cultuur verschil, probeer het een goede plaats te geven . ze zijn blij en daarin ook gelukkig zorgen loos,dat maakt openhartig.Fijn dat jullie daar goeds achter laten waar ze op kunnen bouwen,groot en klein. Het is een begin in de goede richting voor iedereen. Houd moed je kunt het,en maakt je innerlijk sterk .Zoals zij de was doen en zich wassen deden wij vroeger ook zo tot mijn 15 de jaar.Veel lieve groeten Rinie en Ria
  2. Wendy suave:
    17 januari 2017
    Wauw evy,

    Fijn dat je er zo van geniet en leert!
    En je mag wel wat meer kleur krijgen je kijkt del wat dot! haha.
    Heel veel plezier en tot Gauw.

    Groetjes Wendy
  3. Guus:
    17 januari 2017
    Beste Evy,
    Ik vind het om meerdere redenen heel leuk je verhalen te lezen. Je hebt schrijftalent, wat minder qua spelling......., maar je beschrijft zo mooi hoe je je voelt en hoe je de dingen beleeft.
    Ik wil ook graag nog een keer een borrel met je gaan drinken. Onderwerp: hoe meet je geluk? Zijn mensen echt gelukkig of stellen ze zich tevreden met het maximaal haalbare?
    Ik lees graag weer van je.

    Groeten,

    Guus